Chata - William Paul Young

 Chata (wydanie filmowe) – opis wydawcy

Najmłodsza córka Mackenziego Allena Phillipsa Missy została porwana podczas rodzinnych wakacji. W opuszczonej chacie, ukrytej na pustkowiach Oregonu, znaleziono ślady wskazujące na to, że została brutalnie zamordowana. Cztery lata później pogrążony w Wielkim Smutku Mack dostaje tajemniczy list, najwyraźniej od Boga, a w nim zaproszenie do tej właśnie chaty na weekend. Wbrew rozsądkowi Mack przybywa do chaty w zimowe popołudnie i wkracza do swojego najmroczniejszego koszmaru. Jednakże to, co tam znajduje, na zawsze odmienia jego życie. Mack spędza w chacie weekend, uczestnicząc w czymś w rodzaju sesji terapeutycznej z Bogiem, nazywającym siebie Tatuśkiem, Jezusem, który pokazuje się pod postacią żydowskiego robotnika, i Sarayu , Azjatką uosabiającą Ducha Świętego.

 William Paul Young – kanadyjski pisarz. Najbardziej znany jako autor powieści „Chata”. Wraz z żoną Kim mieszka w amerykańskim mieście Happy Valley w stanie Oregon. Ma czterech synów i dwie córki.*

Sięgnąłem po tę książkę, ponieważ sprzedała się ona w milionach egzemplarzy, a ja dopiero niedawno się o niej dowiedziałem. Zaciekawił mnie opis.

Missy, córka Mackenziego Allena Phillipsa, zostaje porwana. W opuszczonej chacie zostają znalezione ślady, które wskazują na to, że została tam zamordowana. Kilka lat później Mack dostaje list, który jest zaproszeniem w tamto miejsce. Napisał go morderca, jakiś dzieciak, który chciał sobie z niego zażartować, a może… Bóg? Postanawia tam wyruszyć.

Autor posługuje się lekkim i prostym językiem, dzięki czemu utwór czyta się szybko. Najbardziej spodobał mi się początek, ponieważ był on taki kryminalny. Poza tym ujawniły się różne emocje głównego bohatera. Dalsza część utworu była trochę filozoficzno-teologiczna i nie ukrywam, iż nie za bardzo mnie ona zachwyciła, bo niekiedy przynudzała. W tamtej części akcja znacznie zwolniła. Książka zmieniła trochę moje postrzeganie Boga i odpowiedziała na kilka pytań, które kiedyś mnie nurtowały.

„– Żyć bez miłości to tak, jakby zawiązać ptakowi skrzydła i pozbawić go możliwości fruwania.”

Wewnątrz książki znajdują się zdjęcia niektórych scen filmu, które przedstawiają ważne postacie. Pomagają lepiej wyobrazić sobie niektóre sytuacje, bohaterów oraz rzeczy.

Bałem się trochę, że „Chata” będzie przesiąknięta jakimiś banałami w stylu: Pamiętaj, Bóg Cię kocha zawsze czy Bóg o Tobie pamięta. Na szczęście tak się nie stało. Utwór zmusza do refleksji, zastanowienia się nad paroma kwestiami związanymi z wiarą. Może jest trochę naciąga, bo nie uwierzę, iż komuś mogło się to przytrafić, ale na pewno można wyciągnąć z niej wiele ciekawych rad na przyszłość.

Autor zaskoczył mnie swoim wyobrażeniem Boga, które kłóci się trochę z tym, czego uczy się na lekcjach religii. Tym samym pokazuje, że tak naprawdę nie wiemy jak dokładnie on wygląda.

Utwór ten jest ciekawy, aczkolwiek nie do końca rozumiem, dlaczego osiągnął aż tak duży fenomen. Autor podaje, że inspirował się autentyczną historią swego przyjaciela, niemniej na pewno w dziele jest trochę fikcji literackiej. Może sukces tej książki polega na tym, że porusza tematy teologiczne?

Najbardziej spodobało mi się podejście do spraw teologicznych z trochę innej strony. Książkę polecam osobom, które nurtuje pytanie: Dlaczego Bóg pozwala na to, aby na świecie panowało zło.

** Źródło – Lubimy Czytać